Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2015

Trizolou Stone Bridge.















Στο ποτάμι (λίγο μετά την σμίξη του Κνισοβίτικου και του ρέματος της Μπουκοβίτσας στην θέση Αγορασιές) που κυλάει κάτω από το χωριό Καρυά (παλιά ομομασία Τριζόλο) στις δυτικές απολήξεις του ορεινού όγκου της επιβλητικής Καράβας χτίστηκε πριν πολλά – πολλά  χρόνια από ντόπιο ασβεστόλιθο και λαϊκούς μαστόρους ένα από τα πολλά μεγάλα θαύματα της Ηπειρώτικης γεφυροποιίας, το θρυλικό γεφύρι του Τριζόλου. Με διάμετρο τόξου στα 30 μέτρα και ύψος από την κοίτη 15,50 είναι το μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι όλης της Θεσσαλίας και το τέταρτο στην εποχή του σε όλη την Πίνδο (μετά από αυτά του Κοράκου, της Πλάκας και της Κόνιτσας). Εξυπηρετούσε την κίνηση των κυρατζήδων, των προσκυνητών, των στρατευμάτων και των κοπαδιών στον οδικό άξονα (μέσα από έναν ξεχασμένο πια λαβύρινθο δρόμων και μονοπατιών) Άρτας – Πύλης – Μουζακίου, και έδινε μία ασφαλή προσπέλαση για το ονομαστό και πολυσύχναστο μοναστήρι της Σπηλιάς στα Κουμπουριανά. Πρόκειται για μια στιβαρή και όμορφη κατασκευή που προκαλεί το δέος στον επισκέπτη όταν το πρωτοαντικρύζει από την κοίτη και ακόμα περισσότερο όταν σηκώνει το κεφάλι και το καμαρώνει από κάτω. Η βορινή πρόσβαση προς το Πετρωτό έχει χαθεί από κατολίσθηση αλλά και η άλλη προς την Καρυά, η νότια, δεν είναι και στα καλύτερά της. Το κατάστρωμα παρουσιάζει πολλές πληγές τόσο από τον χρόνο όσο και από τους επίδοξους χρυσοθήρες που προκειμένου να αποκαλύψουν τους θησαυρούς του Αλή Μπαμπά είναι ικανοί να το γκρεμίσουν εκ θεμελίων ασύδοτοι και ανενόχλητοι……

Θα ήταν κοινότυπο η ασυγχώρητη αφέλεια να τονίσουμε ότι κάποιος υπεύθυνος επιτέλους πρέπει να κάνει κάτι για να μην θρηνήσουμε και άλλη μία τρομακτική απώλεια;

Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2014

ORCHIDACEAE - Ophrys insectifera




Ophrys insectifera.


Ψηλόλιγνη ορχιδέα με εντυπωσιακά άνθη που μιμούνται με εντυπωσιακό τρόπο τις αγριομέλισσες Argogorytes mystaceus που τις επικονιάζουν , έχει εντοπιστεί σε ελάχιστα σημεία της Βόρειας Ελλάδας και εκπροσωπείται σχεδόν πάντοτε από λίγα διάσπαρτα άτομα. Η σπανιότητά της επιβάλλει την προστασία της και , δυστυχώς, ο μόνος τρόπος είναι να μην ανακοινώνονται δημόσια τα σημεία εντοπισμού της. Παλαιότερη αναφορά εύρεσής της στην Αιτωλία δεν έχει μέχρι στιγμής επιβεβαιωθεί. Ανθίζει τον Μάϊο.

Σάββατο 31 Μαΐου 2014

Mt. Gramos flora (Primulaceae).







Soldanella pindicola.
Η Σολντανέλλα η πινδική είναι ένα πανέμορφο πολυετές φυτό των μεγάλων υψομέτρων των βουνών της Βόρειας Ελλάδας. Έχει χαμηλό βλαστό με 1-4 άνθη, καμπανόσχημα και πολυσχιδή, φύλλα δισκοειδή με μακρύ μίσχο (όλα στη βάση) και αγαπάει τα ρυάκια και τις νεροσυρμές. Ανθίζει από τα τέλη Μαΐου και όλον τον Ιούνιο. Γνωστό στην Ευρώπη ως Snowbell.Φωτογραφήθηκε στον Γράμο.

Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2014

Κωνοφόρα της Ελλάδας.









Το ρόμπολο, ή λευκόδερμη πεύκη (επιστημονική ονομασία Pinus heldreichii- Πεύκη του Χελδράιχ, συν.Pinus leucodermis), είναι είδος πεύκου που απαντάται στα μεγάλα υψόμετρα, πάνω από τα 1500 μέτρα. Ζει στην Βαλκανική χερσόνησο αλλά και τη νότια Ιταλία. Στην Ελλάδα βρίσκεται στα βουνά της Β. Πίνδου, & στον Όλυμπο (όπου και το είδος περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1851), σε άγονα και ορεινά εδάφη, σε αρκετά αντίξοες κλιματικές συνθήκες εκεί όπου τελειώνουν τα δάση μαύρης πεύκης ή ελάτης και είναι μόνιμα εκτεθειμένο στους κεραυνούς. Είναι είδος το οποίο συναντάμε σποραδικά και δεν σχηματίζει εκτεταμένα δάση. Η επιστημονική του ονομασία οφείλεται στον γερμανό βοτανολόγο Χέλδραϊχ (Τheodor Heinrich Hermann von Heldreich). Οι φωτογραφίες της ανάρτησης είναι από τον εθνικό δρυμό Πίνδου.

Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013

Churches - Monuments.






Ο περικαλλής ναός της Παναγίας της Πόρτας.

Η ψηφιδωτή εικόνα του Χριστού (1283).

Η ψηφιδωτή εικόνα της Παναγίας της βρεφοκρατούσας (1283).

Ο κτήτορας οδηγείται από άγγελο ενώπιον της Παναγίας.

Ο παντοκράτορας, στον τρούλλο του εξωνάρθηκα.


Στα δυτικά του νομού Τρικάλων, και στην δεξιά πλευρά προς τα ανάντη του ΠορταΪκού ποταμού, ανάμεσα στον Ίταμο και τον Κόζιακα, άκμασε κατά τους Βυζαντινούς χρόνους η κωμόπολη των «Μεγάλων Πυλών» που μετονομάστηκε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας σε «Τρανή Πύλη». Ακριβώς εδώ  χτίστηκε στα 1283 από τον Ιωάννη Άγγελο Κομνηνό Δούκα, νόθο γιο του δεσπότη της Ηπείρου Μιχαήλ Β΄ Δούκα, το μοναστήρι της κοίμησης της Παναγίας της «Ακαταμαχήτου» που στο διάβα των χρόνων έγινε γνωστή  σαν  «Παναγία  της Πόρτας» και στη γλώσσα του λαού απλά «Πόρτας Παναγιά».

Ο κτήτορας τα τελευταία χρόνια της ζωής του ασκήτεψε στην μονή και τάφηκε σ’αυτή  (ο τάφος του με την απεικόνισή του σώζεται σε ημικυκλική κόγχη στη νότια πλευρά του εσωνάρθηκα).

Ο ναός είναι χτισμένος στα θεμέλια άλλου προγενέστερου πρωτοχριστιανικού ναού, και αυτός με την σειρά του πάνω σε άλλον αρχαιοελληνικό, της Αθηνάς, πάμπολλα αρχιτεκτονικά μέλη του οποίου έχουν χρησιμοποιηθεί στην τοιχοδομία του.

Ο ναός αρχικά ήταν ολόκληρος φιλοτεχνημένος με αγιογραφίες από τις οποίες λίγες και σε κακή κατάσταση σώζονται σήμερα, λόγω των λεηλασιών, την υγρασίας, των σεισμών αλλά και των πυρκαγιών και των κάθε λογής βανδαλισμών. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει να γίνει σε δύο ψηφιδωτές εικόνες του τέμπλου (της Παναγίας και του Χριστού ) που έχουν αρκετές ομοιότητες με τα ψηφιδωτά της Παρηγορίτισσας στην Άρτα, και πιθανόν να είναι έργα του ίδιου καλλιτέχνη.

Κατά τα τέλη του 14ου αιώνα στην δυτική πλευρά του ναού προστέθηκε σταυροειδής εξωνάρθηκας που επιστέφεται από 16πλευρο τρούλο. Οι σωζόμενες αγιογραφίες του τρούλου χρονολογούνται από τα μέσα του 17ου αιώνα.

Ο ναός της «Πόρτας Παναγιάς» είναι ένα αληθινό κομψοτέχνημα  που μέσα από χίλιες περιπέτειες έφτασε μέχρι της μέρες μας, λαβωμένο μεν αλλά μεγαλοπρεπέστατο και μοναδικό στο είδος του. Ένας χώρος προσκυνήματος αλλά και ένα τοπίο μοναδικό που έλκει χιλιάδες επισκεπτών – προσκυνητών από όλα τα μέρη της οικουμένης.